Yoklugunda Şiiri - Elif Ayan

Hayat bize mutlu olma sansi vermediginde bile
Gulumsemeyi bildik,insanlar mutlu olsun diye.
Ne kaybettik yipranmis yaslardan baska?
Akitilan binlerce metrekup gozyasindan baska
Yuzumuzde beliren onlarca cizgiden baska
Birbirimizden baska ne kaybettik

Simdi her aynaya baktigimda;
Yarabbi benim mi bu cizgili yuz diyen ahlar
Karanliktan korkmayan ben
Artik icime çekilmisim,icim cekilmis..
Yilanlar,ciyanlar yemiş butun vucudumu
Aglamakli dolasmaktayim sokaklarda
Yasim kac simdi onuda bilmiyorum
Kimin kiziyim,adim ne,neredeyim?
Hatirlamiyorum dolasiyorum oylece
Nereye gitsem bir yalnizlik
Nereye baksam yakin
Kime baksam uzak bana
Duydugum her ses seni ciziyor gözlerime
Gördügüm her yüz sensizligin otesinde

Oyle alismisim ki yokluguna
Gulmeyi bile unutmus dudaklarim.
Cay demliyorum
Seni iciyorum her bardakta,
Kapatiyorum muzigin sesini
Sana yazdigim siirleri okuyorum
Avazim ciktigi kadar,bagirarak
Pesinden bir turku patlatiyorum
Aglayarak...

Hickiriklarimi duyuyormusun bilmiyorum.
Gittiginden beri
Cicekler acmiyor,
Meyve vermiyor elma agaçlari
Yesilirmak kurumaya yuz tuttu
Baliklar oldu,
Kurt sesleri gelmiyor uzaklardan
Butun canlilar oluyor yoklugunda
Bir ben varim
Biraz yipranmis,
Biraz yaslanmis,
Biraz cirkin

Gelsen biliyorum bahar olacagim
Sarap olacagim iceceksin beni
Biliyorum gelsen
Birakip gidemeyeceksin bir daha

Gelsen ah bir gelsen
Ama gelmezsin
Sevgimi haketmedigin gibi
Ahima kurban olacaksin sen.

31.07.2008
14:12
Amasya