Yokluğunda! Şiiri - Mustafa Cilasun

Kaç zaman geçti
Sabilerin dişleri büyüdü
Bahçeler şenlendi, renklendi yoksun

Yokluğun
Umuda kahrederken
Sukutum halin hicranıyla demlenirken

Dilim yasta
Gözlerim akan yaşla
Gönlüm sensiz ufukların serencamında

Bulutla gel
Umutla düşlerimde yer
Yağmur damlasıyla şevk ver durma gel

Sensiz
Hazanım, hicranım
Hüzünlerin dergâhı yapayalnız canım

Şevksiz
Akıyor kanım, efkârım
Dirliği unutan, aczi soluyan perişanım

Hastayım
Sensizlikte mezarım
Toprağın davetine bakarım ümit varım

Bu ana kadar
Kokunla yaşayanım
Anılarımda bahtiyarım şimdi yalnızım

İzlerinde
Nefesini hazla ararım
Yokluğunda idrakimle baş başa kalanım

Kalanlarım
Anlamsız olan hanlarım
Varlığın fakirliğini sensizlikte arayanım

Nereye baksam
Senin şevkini arasam
Yalnızlığımda ölümün haşyetini anlatsan

Yaklaşsan
Arzı edep ile baksan
Halime acısan, şefkatini salsan kuşatsan