Benden hiçbirşey eksiltmedi,
Yokluğun,yoksun'luğun.
Çok iyiyim ve sağlıklıyım.
Sadece yarım akıllı oldum.
Birçok şeyi hatırlamıyorum.
İştahımda düzeldi;
Haftada bir kez,
Oda ölmemek için,
Birşeyler atıştırıyorum.
İşlerim yolunda;
Kariyerimin en dibine vurdum.
Belki malülen emekli olur,
Beyhude işe gidip gelmekten kurtulurum.
Yokluğunda;
Bolca gezip tozuyorum.
Kıyısında, belki son yolculuğun.
Hani hayata inat,
Hani son sürat.
Kıyısında, o,bıçkın soysuzluğun.
Ama sessiz sedasız,
Ama alabora fırtınalarla,
Ama şimşekler çakan sağanaklarda,
İçten içe,kımızı kırmızı,ıslanıyorum.
Her atışında canım çıkıyor.
Kalbime zor dayanıyor aciz aort'um.
Birde yokluğunda;
Çok ama çok mutsuzum.
Hani diyorum içi hiç sızlıyor mu...
Hayat denen namussuzun....
30.01.2008
Ömer TemelKayıt Tarihi : 31.1.2008 01:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Temel](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/31/yoklugunda-118.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)