YoKLuĞuNdA Şiiri - Serpil Susamcıoğlu

Dalgaların sesinde sen varsın,
Denizin iyot kokusunda da.
Meltemle bir senin kokun geliyor,
Yakamozlarsa gözlerini anımsatıyor.
Bu deniz kentin de seni yaşıyorum,
Ve seni yazıyorum her taşına
Her kum tanesine.
Martılar ezberledi adını,
Deniz feneri de…
Işıklarında sen varsın,
Yeşilinde gözlerin,kırmızıda dudakların.
Aklımın her köşesinde,
Şehrin en kuytusunda…
Karanlığa usulca adını fısıldıyorum,
Işıltılardan, yansımalardan seni bekliyorum.
Uzaktan çok uzaktan bir esinti,
Seni soluyorum.
O an sarmalanıyorum seninle,
Yüreğimde ılık bir sızı.
Gözlerimi kapatıyorum sen,
Açtığımda soluk sokak lambaları.
Issızlığımda çığlık oluyor yalnızlığım,
Nerdesin, diye haykırıyorum, nerdesin.
Cevapsız sorgularımdasın,
Yokluğuna ağıtlar yakıyorum.
Sonrada kızıp kadere,
Şerefine kadeh kaldırıyorum.
Şarkılar söylüyorum en arabeskten,
Yokluğuna yazılmış şarkılar.
Ve sarhoşluğum sana,
Senli yalnızlığımda sarhoş oluyorum.
Bu deniz kenti seni biliyor,
Ezberledi adını her kaldırımı,
Köşe başlarına nöbetçi diktim.
Her gün seni bekliyor kumruları.
Biliyorum, biliyorum dönülmez yerlerdesin,
Boş yere zamanı kovalıyor saat kulesi.
Gelinmeyecek zamanlardasın,
Bende sessizce kabullenmeliyim ayrılığını.
Bu deniz kokan şehirde,
Martılar sana söylüyor,
Yüreğimin aşk çığlıklarını…
6.12.2007 22:30