YOKLUĞUNDA
Sensizliği yaşıyorum ama seninleyim
Belki senden biraz uzağım bedenen
Bana en yakın olduğun hali bilmeden
Geçer mi sanıyorsun hayatı seni görmeden
Sarı saçlarının gölgesi düştü ayrılığında her yere
Buz eser rüzgarlar, dön gayri
Ne denizde mavi, ne dalda yeşil kaldı gözlerinden uzak
Ay kendine eş yüzüne, nispet gelmez oldu geceye
Gece Ay’a ben sana hasret kaldım
Yüzün döneli benden geri.
Telgrafın tellerinde postacının sesinde
Sen varsın aklımda, gelen her haberde
Anlatamam sana muhtaç duygularımı
Kelimeler yetersiz, ifadeler anlamsız kalır
Kesilir soluğum yüreğimin derinliklerinde kalır.
12.10 2002
Ümraniye/İstanbul
Kayıt Tarihi : 13.9.2007 18:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Antebi](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/09/13/yoklugunda-112.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!