Yokluğunda Şiiri - Ramazan Ecevit

Yokluğunda kaç şehir eskittim yar
Kimi sanki deprem sonrası
Sanki, bir savaş enkazı
Kimini ise yaktım yüreğimin ateşinde
Sokaklar alabildiğine kızıl
Her ev bir alev topu
Ardımda bıkaktığım tek kanıt
Küller üzerindeki ayak izlerim
Kaç şehir yar, kaç
Susturamadı hiçbirinin baharı
Gönlümün homurtularını
Ne çiçeklenmiş dalları
Ne de arzulu kadınları
Koparamadı beni sevdandan
Senin köyünde yaşayabilme ümidinden

Yokluğunda kaç yürek eskittim yar
Dayanamadı hiçbiri hasretine
Kalakaldılar avuçlarımda
Kaç yürek yar, kaç
Sergilesem orta yerde
Kul köle olurdu nice kadınlar ki
Paralandı hepsi bir '' elveda '' deyişinle

Yokluğunda soldum yar
Dibine kireç düşmüş gül
Suyu esirgenmiş saksı çiçeği gibi
Soldum
Ama, bilirim sen hep yeşil kalacaksın
Kokunla dönecek tüm başalar
Yörüngene oturacak nice gönüller
Ve bir gün
Sen de seveceksin
İşte o gün
Al tabutunda cesedim
Beyninin kuytuluklarına gömülecek