Yokluğuna yazıldı bu şiir miniğim.

Yokluğuna yazıldı bu şiir miniğim.
Dişlerimi sıka sıka atlattım .
Hiç kan kaybı olan yaralarım olmadı.
Ne tuz bastım ne kabuk bağladı .
İçimde bir yerlerde yaralar açıldı .
Herkes geçer dedi, biter dedi.
Ama o yaralar ruhuma ,
Yüreğime açık kalacak derin izler bıraktı.
Geçmedi, bitmedi, o sızı hiç dinmedi .
Susturduğum bastırdığım ertelediğim öfkelerim,
Hüzünlerim, acılarım , yeri geldi gözyaşlarım.
Doyamadığıma çokça hasret var yüreğimde.
Sarılmak isteyip sarılamamak ,
Görmek isteyip görememek .
Sesini duyamamak .
Zamanla sesler siliniyor insanın zihninde .
Geriye kalan kısacık anılar .
Hafızama kazınmış saniyelik anılar.
En zoruda bir toprak parçasına sığınıp sesini duyuramamak .
Gözlerimi kapatıp sarılıyorum minik bedenine ,
Dağılmasın istiyorum o hayal bulutu .
Olmuyor işte gözlerimi açınca ufalıp gidiyor .
Bana kalan küçük bir toprak parçası .
Senden geriye kalan ...
Hiç geçmeyecek o kalp sancısı.