Yokluğuna yaptığım kaçıncı sigara

saymadım özlemine yaktığım sigaraları,
biliyorum,
her birinin dumanı göğe yükselse
adını yazar, sana yol olurdu.

diyeydim ardından sıra,
belki rüzgâr taşırdı nefesimi
bir şehrin en karanlık sokağından
gözlerinin aydınlığına.

giderselerdi özlemini
“sen” diye çektiğim her nefes,
belki ciğerimde değil,
kalbimde yanardı ateşin.

o vakit özlemine bir şey kalmazdı bende,
çünkü ben biterdim senden önce.

sorana diyorum;
sigara gibiyim bu aralar:
her nefeste biraz eksilen,
her nefeste biraz tükenen.

ateşi sen,
yanıp eriyen ben.

ve külümde bile
adının harfleri saklı;
sana dair ne varsa
yanarken bile yaşatıyor beni.

sabırla biten her gecenin sabahın da
bir Sen doğuyor bende
bilyomusun?..
senle tanıdım Ben deki Beni....
@dsiz..
30 Ağustos 2025