Yokluğuna Şiirler Kanıyorum

Seni sevmek, buz yangınlarında köyneksiz kalmaktır gülüm.
Hani, bir yanın yanar da güneşin gülen yüzündedir,
Bir yanın ayazdır hep üşür, yokluğunun derdindedir.
Hani, sen gülüşünü götürdün ya benden giderken,
Hani, bana sahipsiz gün ortası karanlıkları koyarak,
Ne desem nafile anlatamam, anlayamazsın beni gülüm.
Sen gideli acılar düşer peşime,
Tutunduğun gülüşümden yağmurlar toplarım sevdama.

Sen gülüm gittiğin yerde mutlu ol,
Bakma benim ağlamaklı hallerime,
Kalem bu ya!
Ya, kâğıdı yaralar dile gelip yazınca,
Ya, içimdeki senli yaralarımı kanatır konuşunca.

Ben ağlamıyorum gülüm, yanıyorum.
Yangınımın içinde gülüm,
Yokluğuna şiirler kanıyorum.

Alkadraz_Kuşçusu
12 Temmuz 2009 İst
www.turksiirmektebi.com