Yokluğuna Şiir Şiiri - Zeki Celal Demirel

Yokluğunda derin bir hüzün var
Çektikçe çekiyor beni içine...
Kaçamıyorum, karşı koyamıyorum
Böyle uzayıp gidiyor, saçların gibi
Ve bir zaman sonra farkettim ki
Aslında ben bu hüzne teslim oldum
Kaçmak da istemiyorum...

Hem neden kaçayım ki
Sen sahip çıkmadın diye bu aşkı
Ben de mi terkedeyim
Ben de mi alıp başımı gideyim...
Dedim ya bir hüzündür yokluğun
Okşayamadığım saçların gibi
Tutamadığım ellerin gibi
Bakamadığım gözlerin gibi
Yokluğun cehennem gibi...

Peki bu ne kadar sürecek
Bütün terketmelere inat bir gün
Çat kapı , çıkıp gelecek misin.
Ya da hüznüm seni mutlu ettiği için
Kederler içinde beni, seyredecek misin...