Yokluğuna Serenat Şiiri - Fatih Suretli

Bir gün
Yokluğuna da alışırım sanmıştım.
Ne var ki
Sana koştu yüreğim durmadan.
Yağmur her yağdığında,
Sana ağladım seher vakitlerinde.
Gözyaşlarımda boğuldu umutlarım.
Sustum!
Ama susturamadım haykırışlarımı.
Ben seni ne kadar sevdiysem,
Bir o kadarda
Sen kaçtın sevdamdan.
Şimdi ayrılık çıkmazında yüreğim.
Kapanmış sevda kapıları üzerime.
Dört yanım duvar,
Her yol gurbet,
Vuslat kokar
Bütün tren istasyonları
Gemiler zincire vurulmuş
Kayıp limanlarda.
Her şehir,
Bir çağ yalnızlığı.
Her yalnızlık,
Bitmek bilmeyen bir senfoni.
Ve ben
Asırlar çürütüyorum yokluğuna