Yokluğuna Düşüyorum Şiiri - Adem Öztürk

Bu denizin dibi yok,düşüyorum
Bu sensizlik, sağır sessizlik
Benden çok yol yorgun,yıkılıyorum
Bu adımlarım, sensiz koca bir eksiklik
Yaşıyorum, görüyorsun,belkide duyuyorsundur
Ölümü içime gömdüm, yanımda ölüm yatmakta
Belki bir karga çığlığı oluyorumdur
Belki de güneşin üzerine örttüğü kara
Sesleniyorum, duyuyorsun,belkide görüyorsundur
Sen yokken unutmaya çalıştım, sana dair ne varsa
Sorun bende değil, biliyorsundur
Hatırlanmaya çalıştılar, bende kalan neyin varsa
Belki değişir rengi göklerin,ruzgar çekilir
Belki şeker tuza kaçar, kahve beyaza keser
Belki uykusuz geceler biter,uykum geldikçe gidersin
Bu el bedenden gider,bu gözler yerin dibine kaçar
Bu sözler susar,bu aklım yerinden oynar
Bir an olur, umut yok olur,içimi ölüm talar
Unuturum o zaman, sevmek güç olur,yokluk sarar
Bu denizin dibi yok,düşüyorum
Bu sessizlik kızıl sensizlik,üşüyorum