Yokluğuna! (Anne veya Çığlık 2)

Ta içindeyim gecenin, buruk ümitlerle dolu
Bir karanlık ki, sarar içimi anlamsız bir heyecanla
Pervasızca dikilmiş gözlerim perdahsız duvarlara
Bakıyorum öylesine dalgın kendimden habersiz.

Birden bir ışık belirdi karanlığı yırtarcasına
Garip bir hüzünle akmaya durdu gözyaşlarım
Resminin yansımadığı şu boş duvarlarda
Ne garip şey ki, ben seni görüyorum ANNE!

Sitemim büyük, acımıyorum şimdi kendime
Umutlarla yaşıyorum, ama hayata küsük
Arıyorum şimdi üzerime titrediğin o günleri
Nasıl da boşlamışım, anlamamışım değerini.

Bir kıvılcım, bir tılsım yeter karanlığa
Yırtacağım karanlıkları gündüzlere çıkma uğruna
Şahlanacağım deli taylar gibi yollarında ben
Kazacağım ismini duvarlara kanımla olsa da.

Coşturmaz şimdi yüreğimi ne Âkif'in İstiklali
Ne de Necip'in Sakarya'sı
Nerede duysam yıkar beni
Bir garibin ANNEEEM ANNEEEM nidası...

'NE ACI Kİ, SABAHLAR BANA ÇOOOK UZAK ANNE'