Yokluğuna alışmadı ne çare...

Sevgine sığındım aşka sarıldım
Kader razı değil bense darıldım
Seni düşününce bundan arındım
…Gönül aldım barışmadı ne çare.

Dileğim sensin meramım sensin
Dilerim doğrular yanlışı yensin
Feleğe yalvardım yakamdan insin
…Hoş görmedi yarışmadı ne çare.

Sevgiyi bilenler bir bağ kurdumu
Söz verenler kavilinde durdu mu
Viran eylediler hayal yurdumu
…Zulüm yapan yorulmadı ne çare.

Bu nasıl zihniyet bu nasıl kibir
Sevgiyi suç sayan aşkı ne bilir
İki gönül sevmiş layık mı cebir
…Kin sel oldu durulmadı ne çare.

Bu kader olamaz resmen eziyet
Onlar kazandılar bu imiş niyet
Bizim sevgimizle ödendi diyet
…Dostlar bile karışmadı ne çare.

Gülleri solsa da gönül bahçemin
Ceyhan’ına inan tek şeyden emin
Asırlarda geçse bak sana yemin
…Yokluğuna alışmadı ne çare.

Adana/2002