Yokluğuna Alışamadım Şiiri - Nebiye Toprak

Yokluğuna alışamadım
Alışamadım bir tanem
Ne hayaller kurdum senin için
Güneşin solduğu akşamlarda
Hüzün duvarları arasında
Saatleri saydım bir bir
Geçmek bilmeyen
Umutlarım hiç tükenmedi
Koyulaşan akşam üstüleri
Kaç kez çaresiz ve umarsız
Kalışıma direndim bir tanem
Yokluğuna alışamadım
Alışamadım bir tanem
Yaşama tutundum sımsıkı
Rengârenk çiçeklerle avundum
Her bahar gelişinde sevindim
Duruşunu, gülüşünü özledim
Dilindeki sözcüklerin titreyişini
Gözlerindeki sevgi kıpırtılarını
Geri gelmeyeceğini bile bile
Bekleyişlere daldım çaresizce
Senin yokluğuna alışamadım
Kor ateşlerde yandım
Yangınlara dayandım
Yıllara dayandım
Vefasızlıklara dayandım
Lakin…
Yokluğuna alışamadım
Alışamadım bir tanem
Alışamadım…

Kasım/1988