Yokluğuna Alışamadım

Hiç terk etmezsin, zannetmiştim ben seni
Ah güvercinim, gittin boş kaldı elim
Cezalandırmak mı istedin, sen beni
Üzüntüden kahırdan, büküldü belim

Gözümde, taktire şayandı kemalin
Bilesin bu gönlümle, barışamadım
Hayalimden gitmiyor, güzel şemalın
Bir türlü, yokluğuna alışamadım

Her gün, her an, ağlıyorum senin için
Boş ver deyip, dağıtamadım kafayı
Suçluyorum hep kendimi, üzdün niçin
Niye yaptım, bu affedilmez hatayı

Uçtun mu özgürce, yeşil vadilerde
Uçsuz bucaksız, ovaları aştın mı
Gezdiğin, o kalabalık şehirlerde
Başka güzel yarlara, gözün açtın mı

Bu yaralı kalbim, derinden acıyor
Yine gel, kanatlarını çırpa çırpa
Usulca seveyim seni, doya doya
Hüzünlü gözlerim, yollara bakıyor

Bana bir şans daha, verirsen eğer
Bu sefer, daha çok değer vereceğim
Bundan sonra, kıymetini bileceğim
Çılgınca seviyormuşum, seni meğer

Sen gel de, geçir ömrünü yata yata
Bir dediğini, iki yapmayacağım
Uydum şeytana, yaptım kötü bir hata
İnan seni, artık ağlatmayacağım

Ben şimdi kime, aşkımı vereceğim
Sendin en ateşli, seviştiğim dişim
Gidip her gün, türbede dua edeceğim
Yine sen olasın diye, benim eşim