Yokluğuna Alışamadık Baba

Ne annem ne ben, ne de çocuklarım
Ne kardeşim Hatice, Nevin bacım
Unutmadık hiç unutmayacağım
Yokluğuna alışamadık baba

Dağ gibi arkamızdaydın sen dim dik
Hiç çalışma, köşede otur derdik
Sensiz tüm sülale el ele verdik
Yokluğuna alışamadık baba

Sen hep örnek insandın benim için
Kırıldın ama asla eğilmedin
Doğru bildiğinden ödün vermedin
Yokluğuna alışamadık baba

İçimi yakıyor senin özlemin
Unuttum zevkini içten gülmenin
Ölümünün açtığı yara derin
Yokluğuna alışamadık baba

Şerefe namusa dil uzattırmam
Sülaleme asla çamur attırmam
Eşimi, dostumu asla sattırmam
Yokluğuna alışamadık baba

Diyorlar babana benziyorsun sen
Mutluyum inan sana benzemekten
Armut dibine düşer imiş zaten
Yokluğuna alışamadık baba

Annem arabanı sattırmam diyor
Varsın Satılmasın baba, hep kalsın
Hala astığın gibi duruyor sazın
Yokluğuna alışamadık baba

Sen benim gözümde tam bir yiğittin
Bizi adam gibi terbiye ettin
Yaradan emriyle vakitsiz gittin
Yokluğuna alışamadık baba

Sığmazsın bilirim birkaç mısraya
Anlatmak isterim seni dünyaya
Erkenden bırakıp, uçtun semaya
Yokluğuna alışamadık baba

Hastane yolları kaderin oldu
O benli yüzün hastalıktan soldu
Şu Kanser illeti ecelin oldu
Yokluğuna alışamadık baba

Sazınla hem çalar hem söyler idin
Dinleyenleri mesut eder idin
Gidişinle bizi ateşe verdin
Yokluğuna alışamadık baba

Sen benim için inan ki her şeydin
Kalbimin en güzide yerindeydin
Dosttan arkadaştan bile yüceydin
Yokluğuna alışamadık baba

Öptüğünde huzur dolardı bize
O mis kokun işlerdi içimize
Sen bağlardın bizi birbirimize
Yokluğuna alışamadık baba

Bendeki resmine bakar dururum
Senin o benlerine kurban olurum
Duaları senin için okurum
Yokluğuna alışamadık baba

İnan çok zor baba senin özlemin
Resmini öptüm, sevdim daha demin
İçimi ferahlatırdı sözlerin
Yokluğuna alışamadık baba

Bir ışık yanardı nurlu yüzünde
Hiç kötülük yoktu senin sözünde
Sen baba adamdın sözün özünde
Yokluğuna alışamadık baba

Gelmezsin buralara artık birdaha
Uçtun gittin yaradana, Allah’a
Bilmem Kır Atın kalkarmı hiç şaha
Yokluğuna alışamadık baba

Giderken ne hiç ah, ne de vah dedin
Melek gibi gülerek huzura erdin
Kimseyi incitmedin, eyvah demedin
Yokluğuna alışamadık baba

Öldüğün gün gökten karlar döküldü
Fırtınadan ağaçlar hep söküldü
Bamyaların artık boynu büküldü
Yokluğuna alışamadık baba

Artık görmeyeceğiz biliyorum
Her gece rüyama gel diliyorum
Cennetin için dua ediyorum
Yokluğuna alışamadık baba

Artık bayramlarımız sensiz olacak
Hiç kimse seni asla unutmayacak
Duaya kalkan eller seni anacak
Yokluğuna alışamadık baba

Ölürken tüm ailen seninleydi
Yüzün gülüyor, tenin buz gibiydi
Sen misin toprağın altında şimdi
Yokluğuna alışamadık baba

Yaptıkların senin kalkanın olsun
Kabrin kalbin gibi nur ile dolsun
Dilerim hep cennet mekanın olsun
Yokluğuna alışamadık baba…