Yokluğuna Şiiri - Bektaş Akbaş

Sabah güneşi çarpınca perdelere
Gecenin kovulmuş soğuğu gider
Seni sarınca içimdeki mavi göklere
Kardelenler suyu beklemeyi sever
Sabah güneşi çarpınca perdelere

İçimde bir yağmur var,can yanınca
İçimde rüzgâr,cana bir ruh verince
Olmayan bir hayale beden kanınca
Bu telaş,senin ayak seslerin gelince
İçimde bir yağmur var,can yanınca

Kar benimde terim,benimde iklimim
Sana sonsuz bir mirasla ben geldim
Söyle içimde bir hayatı tutan kadın
Senin ruhunla kemikleşen bedenim(e)
Kar benimde terim,benimde iklimim

Gece oldu mu eyvah,bu ıssız şehirde
Işıklar artık bir bir sönmeye başlar
Bir kızıl aleve cürümü attığım nehirde
Başlar,zaman yokluğa düşmeye başlar
Gece oldu mu eyvah,bu ıssız şehirde

Seni kovalayan yalnız benim gölgem
Seninde huzurunu kaçıracak bu gidiş
Senin de uykun azalacak bir gün,birden
Seninde dokunacak kanına terk ediliş
Seni kovalayan yalnız benim gölgem

Şimdi git ve sakın bırakma iz geride
Bende tozlarına basarak yol alayım
Sırtımı döndüm sana,bak biraz ileride
Bende şu darağacına kanlı asılayım
Şimdi git ve sakın bırakma iz geride

06.16.2009