Yalnızlığa alıştım artık
Sancılı geceler yormuyor eskisi gibi
Uykularımda ismini sayıklamıyormuşum
Kalabalıklar sıkmıyor artık beni
Sevda şiirleri de yazmıyorum
Kimseyle konuşmuyorum derdimi
Paylaşmak rahatlatmıyor
Ruhumun ezginliğini almıyor hiç bir şey
Alıştım böyle yaşamaya
Dünyaya bir sahne koymuşlar
Vermişler rollerimizi
Ben rolümü istemiyorum desem
Kabul olmuyor
Rolümü oynasam içim acıyor
Çekiliyorum yalnızlığımla bir köşeye
Ağlasam olmuyor
İçsem olmuyor
Hani gitmek istesem fani âlemden
Yaşanmışlar olmaz diyor
Çıkmazlara giriyor ruhum
Kaybolup gidiyor her gün
Nerede kuytu bir karanlık görse saklanıyor
Yokluğuna alıştı bu gönül
Yalnızlığına aşina artık
10.04.2007
Kayıt Tarihi : 10.4.2007 10:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bizler oyuncular...
roller kimi mutlu, kimi zalim, kimi acılı
dağıtılmış
ve bu rol dağıtımı, aynı sahnedeki gibi en iyi yapana verilmiş...
işte böyle, benim yaşamı algılayışım da böyle Ethem bey,
demek yalnızlık rolü size yakışmış çaresiz oynanacaktır
ve bizler dediğer rolleri oynayacağız...
selam ve saygılarımla dost, hoşça kalın.
Yalnızlığına aşina artık
ne yaparsın dünya hali elden bir şey gelmezki.
yüreğimizde yangınlar yanar durur.
saygılar sunarım
TÜM YORUMLAR (2)