Yokluğun Zehir Gibi Yakıyor Yüreğimi

Yokluğun zehir gibi yakıyor yüreğimi,
Sevdanın hasreti dudaklarımda soluyor.
Bir damla gözyaşı düşerken yanaklarımdan,
Kalbimde senin izin sonsuza kadar doluyor.

Gözlerimde senin yansıman, hayalimsin,
Dudaklarımda senin tatlı öpücüğün var.
Rüzgarlar seni getirse de yanıma,
Yokluğun acısı hala sızlıyor yar.

Gece sessizliğinde adını fısıldarım,
Gönlümdeki seni kucaklarım sevgiyle.
Yokluğun alev gibi içimi yakar,
Hasretinle dolup taşar, durmaksızın büyür sevgiyle.

Gel, kurtar beni bu özlem ateşinden,
Kollarında huzur bulayım, yeniden doğayım.
Yokluğunun zehrini içime katıp,
Seninle birlikte sonsuzluğa uçayım.

Yokluğunun acısı içimde derin izler bıraktı,
Aşkımızın ateşiyle yanarken bu beden.
Sana olan sevgim, yüreğimi sarıp sarmaladı,
Seninle birlikte kurtuluşun semasında özgürce süzülen bir güvercin.

Yokluğun zehir gibi yakıyor yüreğimi,
Ama sevginle şifa buluyorum her an.
Gel, doldur boşluğunu kalbimde,
Sensiz geçen günlerde kayboldum ben, sensizliğe mahkum kalan.

Seninle var olmak, sensiz yok olmaktır,
Yokluğunun zehri bedenimi sarsa da.
Aşkımızın ateşiyle yanıp kavrulurken,
Seni her nefeste, her anlamda seviyorum, sevgili aşkım.