Yokluğun Yok Oluşum Şiiri - Taner Muzoğlu

Yokluğunda gözyaşlarım hep içime damlar.
Biliyorum.
Zamanla pas tutacak kalbim...

Yokluğuna düşürecek hiçbir düşüncem olmamıştı halbuki.
Sensizlik hiçbir zaman olmadı aklımda.
Ben sadece sana bağlanmayı,
Sana yanmayı bildim.

Yokluğunda ellerim feryat abidesi,
Saçlarını saramadığı zaman...
Gözlerim nehirdir,gözlerinin mavisine akan.

Baş edemiyorum yokluğunun açtığı yaralarla.
Kendimi senden alıp,bir türlü bırakamıyorum zamana!

Zaman akıp gider,
Ben olduğum yerde,
Yani sende kalırım.

Sende kaldığım sürece,
Ben hep yarımım.

Yokluğun ne kadarda karanlık sevgili.
Hiçbir ışığın aydınlatamadığı kadar siyah...

Yokluğun soğuk,
Yokluğun kış,
Yokluğun yok oluşum...

Yokluğunla baş edecek gücüm yok.
Ben gücümü gülüşlerinden alıyordum.
Gülüşlerini alıp gittiğin günden beri,
Bakışlarım yorgun,
Bedenim esir,
Kalbim cami avlusuna bırakılmış
Bir çocuk misali çaresiz!
Dilim sessiz,
Hayallerim sensiz...

Yokluğuna isyanım yok.
Bu senin tercihindi.
Yokluğunu başucuma bırakıp gidişin,
Benim yalnızlığa terfi edişimdi!