Yokluğun Yok Olur Şiiri - Erol Solmaz

Hangi yokluk sensizlik kadar acı verir insana,
Yokluğun yok olur
Besteler yapılır sensizlik sabahlarına, şiirler yazılır
Gecelerde parlayan yıldızlar alır götürür beni
Alır götürür loş ışıklı odamın penceresinden
Alır götürür ayaz mevsimlerden sıcak iklimlerine..
Yokluğun yok olur...
...
Aşk ile, sevda ile, kor ile yangın ile alır götürür beni
Çıkarır mahzenlerden, kurtarır köhnelerden varlığın beni....
Yokluğun yok olur...

...
Hangi yokluk sensizlik kadar ızdırap verirki insana,
Umutsuzluk kıskacına düşmüşse gönül yokluğunla,
Düşler serpiştirilir, hayaller kurulur,
Hasretler umuda dönüşür, mesafeler kaybolur
Çaresizlikler boğulur sevda sellerinde, aşkımın mihenginde
Sevdan sarar bedeni ve
Yokluğun yok olur...

Baş koyduğum yastığım kadar yakınsın, başucumdasın.
Göz kapaklarım yaklaştırır seni bana,
gözüm kadar yakınsın, kapatınca gözlerimi hayaller aleminde
Yokluğun yok olur...

Karanfil kokulu çayımdasın,
yudum yudum yokluğun ölür, yokluğun kaybolur.
Her kalbim atışında seni vurur yokluğun ölür
Yokluğun yok olur...
Bu kadarmı sevilirisin parçalanırcasına yüreğim,
Dolu dizgin koşmazmıyım peşinden,
İzini sürmezmiyim,
Ölüme gülmezmiyiz, Ölümü sevmezmiyim..
Naz makamında kurulu tahtın,
Küçücük gönlümde sonsuzsun, sınırsızsın
Varlığınla gönlümün sahibi, hasretlerin bitişi, yokluğun tükenişisin.
Dilimde ikrarımla yokluğun yok olur,
Ruhumda ikramınla yokluğun yok olur, hasretin kaybolur...

Dalarken hayaline gözümden düşen damlalarda yokluğun yok olur
Anlatırken seni mısralarda, kelimelerde, noktalarda yokluğun yok olur
Anarken seni dualarda, niyazlarda, yakarışlarda yokluğun yok olur..
Hangi yokluk sensizlik kadar acı verirki insana.