Yokluğun vurdu beni Canımın İçi

YOKLUĞUN VURDU BENİ CANIMIN İÇİ

Kan gözyaşı revaçta, aşk sevda durağanlıkta
Güneş mahcup, utangaç doğuyor şafakta
Duygular kelepçeli, yürek hicran kanamakta
Vuslatımız kalmış, zifiri ötesi karanlıklarda
Yokluğun vurdu beni, canımın içi
Yenik düştüm hoyrat, zalim, zulüm kokan zamana

Karmaşık duygular, adeta beni benden alıyor
Gönül yasındayım, kışa borana döştü, yazım baharım
Akıl tutulmasındayım, fulü doğuyor ne yazık ki sabahlarım
Aşkın fiziği, kimyası bozulmuş durumda, kapıldım asi rüzgârlara
Varla yoklar arasında adeta gelgitler yaşıyorum kendi içimde
Zakkuma maruz kalmış ise aşkım, acı içindeyim, çaresizim kime ne

Yalnızlar limanında, soğuk buz misali umutsuz, duygusuz bir Havva
Esir almış adeta aşkın, sevdan beni, öyle bir aşk ki bu aşk, tanıyamadım ben beni
Anla gülüm, anla canım, anla bebeğim, gam ile kederimi, tut ne ulur umut için elimi
Ölüm çalsa da bir gün kapımı, sarsa sarmalasa kefen misali, sen kokan tenimi
Vaaz geçiremez bu yıllanmış aşktan, bu yorgun sevdadan inan, gülüm beni
Sensiz, sevginsiz, ne varım, nede yaşıyorum canımın içi, hur-i perim seni

Bana aşkınla, sevdanla yoğrulmuş asaletin özün, medeniyetinle sen gerek
Aslım, Şirinim, Leyla’m sen, bu sevdaya ayak bastığın kumdan çöl gerek
Cehenneme atma ne olur aşkım yüreğimi, ölümüne seviyorum seni
Kısma ey zalim hayat,, hoyrat zulüm kokan, aşkı katleden zaman
Sevgili için gözlerim yollarda, ellerim, o nazlı yar için dualarda inan
Pervane olmuş adeta akrep ile yelkovan, cennetim ol can içinde cananım
Yaralıyım,hicran kokuyor, keder kokuyor hep sol yanım anla beni canımın içi

_____Şair 67______