Ağardı da şu saçlarım, geçti bitti bir ömür
Neydi ya o yakan gözlerin? sanki bir kömür..
Tenin ay halesi renginde, bulut, pamuk, saten
Şu yokluğun veriyor elem, keder, yas, matem.
Düşünmeyim diyorum, atayım kalbimden
Gel bir de bana sor, bendeki naif seni
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
şiirin gidişatı çok iyiydi
ama naif kelimesi bunun ne sizinle ne de şiirinizle alakası yok
tüylerimi diken diken yapar
antenlerimin frekvansı bozulur
o noktadan itibaren şiiri okumak için kendimi zorlarım:)
mesela diyelim "duru" gibi bir kelime kullanmış olsaydınız
şirin anlamına resimsel bir anlam eklerdiniz
oysa naif gerçekte bir resim açmıyor
açamıyor okuyucuda
tabiik bu tek kelime değil
bunun haricinde birde bir zamanların
çok moda bir kelimesi daha var o da nevbahar
her şiirde sıra kapmaca oynayanlardandı
eğer şiir yazıyorsanız herkesin kullandıklarının
dışında size öz yanızca size ait
söyleme şeklini yakalıyabilmelisiniz
kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta