Bir erilin gözünden aklımda lilit kaldı kalbimde de Havva vardı. İkisinin birlikteliğine, uyumuna aşık oldum. Birbiriyle kavga ediyor tartışıyor gibi görünselerde ikisinin birbirine olan uyumlarından dengeye geldiği anlarında eril var oldu. Havva lilit tarafında, lilit Havva tarafında eriyerek yok olarak Adem var oldu. Adem varlığın içinde ki yokluktu. Yokluk varlık içinde alemde hayat buldu. Tohum yokluk gibi gözüken hallerde bereketiyle mevcuttu. Toprak var gibi gözüken haliyle tohumun varlığında yok oldu. Alemler bir tohumun toprakla buluşması ile evrildikçe evrildi. Toprak önce kendi içinde harmanlandı. Sonra Hazıroluşluk gerçekleşince bağrını bir tohuma açabildi. Açtıkça alabildi. Aldıkça verebildi. Dişil önce dişiliği ile buluştu artından eril yanı ile yoklukta hayat buldu.
Bir dişilin gözünden Havva’yı derinden yaşayan tarafım olduğu gibi liliti derinden yaşayan yanlarım da vardı. İçimde ki melek ve şeytan direnişleri hizmet ettikleri hallerin kabulüne geçince dindi. Her iki halde dişiliğin özünü sunuyordu. Sonsuzluğa açılan Alemler kapısının anahtarını taşıyordu. İki farklı görünümlü anahtar bir olunca birliği açıyordu. İçten içe açılan birlik kapısı dışta hayat buluyordu. Adem ve Havva’nın birlikteliğinde yokluğun ve varlığın bilgisi yatıyordu.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Duygu yüklü şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta