Yoklugun ve hasretin Şiiri - Timucin Özener

Ey Gülüsünde dünyayi buldugum
Gündüzler hayalin
Gecelerim senin düsün artik
Ama bilmiyorsunki Sevdigim
Gözlerini bile bende birakip gittin sen giderken
Dudaklarimda sürekli senden kalan bir sarki
Yoklugun hasretin sadece sen kokuyor artik

Ve yine artik bugünde her sabah gibi
Seninle uyandim bugün
Yine ilk nefesimde bogazima dizilip
Soluguma dikine saplandin
Ve ben yinede seni, bikmadan
Ve ben yinede seni Sikayet etmeden sevdim
Yoklugun hasretin sadece sen kokuyor artik

Hayallarimi umutlarimi yoluna serdim ben
Sarkilarimda melodi
Siirlerimde hep satir basi oldun sen
Ben hayati senin gözlerinmde sevdim desem
Ne yanlisim olur, nede abarti
Yoklugun hasretin sadece sen kokuyor artik

Yine bir Nisan aksami sessiz ve sensiz
Ve ben seni yaziyorum yine
Kokunu bana getiren rüzgarlarla ferahlayip
Denizlerin mavisinde
Ormanlarin en kuytusunda gözlerini ariyorum
Yoklugun hasretin sadece sen kokuyor artik

Civisi cikmis bu hayatta
Sen duvarima astigim en güzel tablomsun
Demir parmakliklar arkasi
Bir mahkum edasiyla sevdim seni
Ne bir cikisi var bu askin
Nede kacisi artik
Isiklarim sönse sonsuza dek
Karanligindan tanir yine severim seni
Yoklugun hasretin sadece sen kokuyor artik

Agiz dolusu kahkahalarim hic olmadi benim
Sen yokken
Haykira haykira isyanina aglamak istedim bazen
Birde baktimki kalbim kir tutmus
Yosun baglamis coktan
Gözyaslarim bile sadece artik, hesab soruyor benden
Yoklugun hasretin sadece sen kokuyor artik

15.04.2024

,