Yokluğun Var Ya Şiiri - Lokman Kaya

Ölenin adresi bellidir.
Toprağına dokunursun, konuşursun
Ona sesini duyurursun.
"Niye geldin, ne işin var burda"
Demez sana seni dinler.
Ya giden nerdedir
Ne yapar bilemezsin
Onu iki dünyada da bulamazsın.
Yokluğundan başka hava soluyamazsın.

Tuz tadını, şeker adını yitirmiş, su saflığını.
Geceler gündüze ilişmiş, bütün duvarlar aynı.
Soğuk yüzünü sakınmıyor, adı gibi duvar işte
Ne dersem aldırmıyor, kaç çığlığıma direndi.

Sen buralardan gidince
Toprak otlara bile can değil ki
Çiçekleri hiç aramasın
Senin o papatyanın göbeği gözlerin.

Yıllarca anlattıkların asırlara taşıyor
Sözlerinin harfleri milyon sayıda
Gökyüzünden üstüme dökülüyor
Her biri kurşun tanesi.
Kalabalık kentte tek hedef benim
Ama hiç kimse farkında değil
Kan içinde yaralı gezdiğimin.

Yokluğun var ya...
Senin akla ziyan, bela yokluğun var ya.
Her şeyi ters düz eden yokluğun var ya.

Güneş dünyayı terk etmiş
Ay peşinden gitmiş
Yıldızlar yere düşmüş
Yağmur toprağa küsmüş
Bebeklerin benzi solmuş
Yeni gelinler dul olmuş
Çığlığın bademcikleri alınmış
Dağlar heybetini yitirmiş
Tümseklerin şaklabanı olmuş koca dağlar.
Her ne oluyorsa vallahi senin yokluğundan oluyor.

Yokluğun var ya.
Senin akla ziyan, bela yokluğun var ya.
Her şeyi ters düz eden yokluğun var ya.

Limiti dolmuş hastaneler
Kifayetsiz cümleler
Lokman 'ın şiirleri iç karartıyor
İki metre boyunda cüceler
Her şey saçma, her şey anlamsız.
Akıllara ziyan geliyor.
Tıka basa tımarhaneler
Mazhar Osman’ı arıyor
Ziftlenmiş zavallı zihinler.

Aşk a kilitli bütün kalpler, sevda virüsü saldırıda
Salgın kenti aşmış dünyaya yayılmakta.
Sevdalıları imha ediyor askerler.
Salgın bulaşıcı, aşıkların sayıları arttıkça
Yok olacak evren, Satılık aşklar sahibinden Devren ama alan yok.
Nasıl aşık olunmaz dersleri veriliyor
Kenar köşe, her bir adım kalpte.

Her şey şer, her şey saçma anlamsız, mantıksız.
Her ne oluyorsa vallahi senin yokluğundan oluyor.

Yokluğun var ya.
Dermanı dermansız yapan yokluğun
Yokluğun açlık, yokluğun soğuk
Yalınayak yetimin gözyaşı yokluğun.

Yokluğun var ya.
Öksüze atılan şamar
Yetimden esirgenen sevgi
Kelime-i şahadet için sakladığım
Son nefesi bile çalan adi hırsız yokluğun.
Bakire kalpleri dul eden virüs yokluğun.
Dünyamı metrekareye sığdıran
Mercek yokluğun.

Yokluğun var ya.
Tat alma duyumu bozan
Dünyayı gözümde kıyamet kılan
Yokluğun var ya.
Yaşarken ölümle metres kalmak
Ölememek sürünmek, ziyan olmak
Harcanmak yokluğun.
Hiç bir zaman terk edişini
Hazmedemez bu yürek.
Metresimle nikah kıyana dek
Peşimi bırakmaz yokluğun.

Yokluğun yokluk, yokluğun açlık
Kanatsız kuş yokluğun.
Sinsice katlettiğin aşkımın çığlığı yokluğun.

Yokluğun var ya.
Sırat köprüsünden geçmeye bir adım kala
Uçurumdan düşmek yokluğun.

Yokluğun boşluk, yokluğun huzursuzluk
Bir lokma ekmeği boğazıma dizen
Zehir zıkkım, akla zeval bela yokluğun.
Senin yokluğun var ya...

Lokman Kaya 19 .10 .2005 ANKARA