Yokluğun demini aldı yine.
Bir tiyatro misali, kimbilir bu kaçıncı perde.
Umuduna küsmüş, kırmızı ışık dilencisi gibi,
Araba camları kapalı, bakışlar aksi yönde...
Varlığın üstümde koyu bir gölge.
Razı olurum kalbindeki her sürgüne.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta