Yokluğun demini aldı yine.
Bir tiyatro misali, kimbilir bu kaçıncı perde.
Umuduna küsmüş, kırmızı ışık dilencisi gibi,
Araba camları kapalı, bakışlar aksi yönde...
Varlığın üstümde koyu bir gölge.
Razı olurum kalbindeki her sürgüne.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta