Yokluğun Üşüyor Tenimde Şiiri - Ahmet Ba ...

Sessizliğin hüznündeyim şimdi
Beni sevip te terk eden bilmiyorum kimdi
Sevdiğim ve terk edildiğim
Bir düşün ortasında
Saçlarımdan eksilen o sıcak el
Yastığımdaki bu sıcaklık
Git gide üşüten tenimi
Ne olur bir mum alevinde
Bile olsa
Üşüyen kalbime gel

Unuttum hatırlamak istediğim şeyleri
Kendimi yalnızlığın dağında
Terk ettim
Kundağa sarmalanmış bir bebeği
Cami kapısına bırakır gibi
Merhametinin kapısına geldim
Gözyaşlarımı ricacımdır sanma
Dilenmem değil, şikayetim değildir sana
O senden bana kalan tek mutluluk
Eksilen yanımı
Kanayan yaramı dindirmek için
Bir pansuman
Acıtsa da tenimi
Senden bana kalan

İlk göz ağrım
Saatin sabahı bulmadığı
Bir gece yarısında
Uzaklara kalkan bir tren sireni
Ürperdi tenim ürperdi kalbim
Bir pencere camındaki umuda
Muhtaç olduğum yalnızlığım
Seni çizmek nefesimin
Sisli buğusuna
Bakmak, hatırlamak
Sevmek yeniden

Yalnız fotoğraflarda
En büyük aşkın yaşanmışlığı
Olmuş ve bitmiş
Zamana boyun eğmeyen
Bir kaleydi kalbimiz
Pamuk ipliklerden örülmüş
Yıkıldı, ölümsüzlüğün büyüsünü bozarak
O güvenli sularda
Şimdi sensizliğin en ürkekliği
Ayak sesinde düşman tereddütlerim
Odama doluşmakta
Kapı aralığından sızarak