Yokluğun sınırlarımı çiziyordu, adın ruhumu. Bir adım öteye gidemiyordum acımdan. Kan topluyordu içim. Yüreğimdeki çığlığı içime haykırıyordum hep.Sen hep sensizliktin, ben hep sensizliğe tutsak. Mabedimdim benim, gel diyemediğimdin.
Sana gel derken, gelme diyordum aslında. Çok geç artık gelme. Ama gel, gel işte... Gel ve gör beni sensiz,. sonra git. Sakın kalma, yarama dokunma, alma sensizliğimi.
Gelirsen, sınırlarımı çizen yokluğun, sıkıp boğacak, öldürecek beni; içine hapsedecek ve öleceğim. Ruhumu yaralayan adın, son bir darbe vuracak kalbimin orta yerine. Ve korkarım, sen yokken seni saklayan tüm çığlıklarım, haykırış olacak artık. Sana adanan herşey anlamsız kalacak.
Sadece ölümümü hazırladım senin için. Ruhumu sunarken sana, çözülsün canımın ipleri, darağacım ol ve yutkunduğum düğümleri çöz.
Tamamını Oku
Bomboş bir çayırda tek bir ağaç gibi/Sakınmasız bir gerçekliktir varlığın/Gidişin öyle bir boşluk yaratır ki/Gelişinle dolduramazsın...Benim şiirimden bu...Sizin final sözleriniz gibi...Yani bir sevdayı doğru anlamak ve yaşamak istemek yetiyor yaşamı duyumsayarak zamana yerleşik durmaya çalışan birey için.Duygular örtüşüveriyor özneleri çok ayrı cümlelerde yaşayan unsurlar için...Dehşetle kutluyorum sayın şair,sonsuz saygılarımla...
kutlarım tam puan saygı sevgiyle
Okudum güzel şiirini bi kez daha ama sen neden yoksun Özlem?
gel...gelme...
özlemin ikilemi bu hal..
bir türlü bulamayacağız dengesini..
tebrikler özlem hanım...
MÜKEMMEL,,EMEĞİNİZE SAĞLIK ÖZLEM HANIM
Sana gitme demeyeceğim
Ama gitme Lavinia..
Özdemir ASAF
İşte böyle bir paylaşımdı Özlem Hanım. Güzeldi..
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta