Gönlümün semasında uçurtmalar uçuyor sevgili
Gözlerimdeki parıltının sebebi oluyorsun ansızın
Nedeni bilinmeyen bir tebessüm dudaklarımda
Tüm yollar sana çıkıyor sevgili
Tüm duyguları aynı anda hissediyorum durmaksızın
Varsan mutluluk, yoksan kahır doluyorum
Sesinle huzurlu, kokunla mest oluyorum
Hastalığım da yoklamıyor artık beni
Seni ta derinlerimde, benliğimde, çok ötede saklıyorum.
Bazen seni çok yakınımda, bazen sonsuz uzakta hissediyorum
Uzatsam ellerimi saçlarını okşayamayacağım biliyorum
Dokunamayacağım tenine, gül yüzüne biliyorum
Ben de yüreğini okşuyor, gülüşüne dokunuyorum
Sesini duyuyor, hayalini kuruyor, buna da şükür diyorum
Geçtiğimiz yolları ezberledim, kaldırım taşları yoruldu
Hasretin engin denizleri, en karanlık dehlizleri aştı dağ oldu
Tekbir kelamına ömrümü serdiğim, sonsuzluğum, nefesim
Yok mu ilacı mesafelerin, ruhum sensizliğinde kayboldu
Bu kalbi bu bedende taşımak yokluğunda, inan bana zul oldu...
Kayıt Tarihi : 13.5.2021 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok uzakta olup, kavuşulması çok güç olan birine yazılmıştır
beğeni ile okudum
gönül üzgünlüğü satırların her tarafına sirayet ediyor.
Çoğu zaman sevdaya, acıya, ayrılığa melankolik bir sos katıyor.
Şiir sadeliği ve akıcılığıyla göz doyuruyor.Gereksiz fazlalıklardan, boğmaca imgelerden uzak, bir çırpıda okutuyor.
Tebriklerimle.
TÜM YORUMLAR (2)