Yokluğun Öyle Acıtıyor ki Babam

Bugün 23 nisan,
Sen gideli 6 sene oldu
Bize “elveda” demeden ilk gidişin
Bizleri öpmeden kapıdan ilk çıkışın
Nereye gittin ki,?
Soğuk mu baba oralar?
Güneş bir nebze olsun dokunur mu gözlerine?
En uzun, en anlamlı nutukları gözlerinden okudum ben.
Hala, evimizin duvarında bana neler anlatıyor neler…
Altı yıldır damarlarımda kaç tur attın kim bilir?
Babam, buraları hiç merak etme
Toprağın altındaki karanlıktan daha karanlık bu dünya
Seninle konuşmak istiyorum bugün
Uyan baba, uyan! Bak, sana neler anlatacağım
Başucuna gelip, sana böyle haykırdığımda gözlerini açacaksın biliyorum
Beni dinleyecek, belki de bana bir şeyler fısıldayacaksın
Ama gücüm, ne toprağı yenip gözlerine ulaşmaya yetecek,
Ne de fısıltılarını işitebileceğim
Burak büyüdü baba
Genç delikanlı da oldu.
Duruşu, bakışı nasıl sana benziyor
Senin oğlun olduğu o kadar belli ki
Bugün hepimiz geleceğiz başucuna
Bir de, sakın telaşlanma, biz beş kardeş hep el ele ve tek yumruk
Dağılmadık, kaybolmadık yalan dünyanın, yalanları ve adaletsizliği ile mücade ediyoruz.
Hayırsız dostlarına, sahip çıkmayan akrabalarımıza rağmen
sapasağlam ayaktayız.
Tıpki senin gibi, öldük ama yenilmedik
Sen varken sert bakışlı adamdın.
Bende senin sert bakışlı kızınım babam
Karlı dağlara, taşlı yollara, dalgalı denizlere,
Bulutların karmaşasına, tıkırtılardaki korkulara rağmen
Hep güçlü kaldık babam,
Duvardaki resminde bize bakan o cansız gözlerle varlığını hissetmeye çalıştık

Bir gece rüyama gir baba, kucakla beni, öp beni
Çok özledim,
Çok özledim seni. anlıyor musun beni?