Ne zaman sessizlik çökse odama
Hüzün etrafımı, sarıp sarmalar,
Işıklar yetmez olur, akşamlarıma
Hangisine koşsam, karanlık odalar...
Yıldızlar gecemi, aydınlatmıyor
Ay bile görünmüyor, varlığını saklıyor,
Kendimi bıraktım, çaresiz yalnızlığa
Artık hayalin bile, beni sarmıyor...
Anladım bir şeyler, eksildi bende
Bedenimde ağır sancılar,ruhum daralıyor,
Aslımı ararken, kayboldum gölgemde
Yokluğun ömür törpüsü, çok canım yanıyor...
22:55__22.06.10
Selma ŞanalKayıt Tarihi : 20.10.2010 10:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selma Şanal](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/20/yoklugun-omur-torpusu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!