Yokluğun ölüm gülüm Şiiri - Beşir Çitak

Bilmiyorum yokluğunu ne yapsam
Hangi ateşte yaksam, hangi suda boğsam
Karakola ihbar mı etsem
Ayağına taş bağlayıp hisar' à mı atsam

Akşamları daha çok üstüme geliyor
Hele perdeler çekilip, Işıklar sönünce
Ecel ecel ter dökerim alnımdan yanaklarıma
Sonra isyanlara gömülür yüreğim
Tutarım yokluğunun kolundan
Uçurumlara sürüklerim

Kurşuna dizerim çoğu zaman
Her vurduğumda devleşiyor karşımda
Yokluğun zulüm,
Yokluğun ölüm
GÜLÜM

BEŞİR ÇİTAK