Yokluğun Ölüm Şiiri - Zehra Tekin Orak

Bir ömrün hazan mevsimi

Yağmurlarla yüreğime akan sevdan.

Hani yok sıfatın derken

Sıfatlarla dolu yüreğini

Acıyan yaralarıma saran…

Şimdi aşksın sen

Aşkın en yalın hali

En saf,en kirlenmemiş..

Ama öyle uzaksın ki;

Hala acıyor bir yanım.

En kötüsüde buymuş

Varlığını bile bile,

yokluğuna mahkum olmakmış..

günler geçti sevdiğim

ben her sabah sensizliğe gözlerimi açıyorum

geceler mutlu,saatler umarsız

hızla yol alıyorken akreple yelkovan

beni hiç düşünmüyorlar

sensizliğin ne denli zor olduğunu anlamıyorlar.

En kötüsüde buymuş sevdiğim

Yok olana yazmak kolaymış

Şarkılar acıtmıyormuş bu denli

Şimdi yazmak bile öyle zor ki..

Bak kifayesiz kalıyor kelimeler

Korkuyorum

Kelimeler beni aciz kılacak diye..

Aşkını yüceltmekten

Yorgun ruhumu

Kölen yapmaktan korkuyorum..

Dinlediğim her şarkı

Beni sonunda sana getiriyor

Çalıyorum kapını

Kimse açmıyor

Öylece bekliyorum eşiğinde

Gözlerini düşünüyorum

Beni en tenhalarda bir başıma bırakan gözlerini

Kanamaya başlıyor yüreğim

Sızlamaya

Acımaya

Sessizce ayrılıyorum kapından

Sen hiç fark etmiyorsun

Belkide fark etmek istemiyorsun bilmiyorum…

Saatler geçiyor senden bihaber

Hala aramadın

Hiç mi özlemiyorsun?

Yokluğum hiç mi eksiltmiyor anlamıyorum ki!

Ben boşluk doldurmadım seninle

Senin için boşluklar yarattım

Geçmişe ait ne varsa sildim süpürdüm

Kocaman bir yüreğe

Sadece seni yerleştirdim

Sıfatlarla bezedim sağını solunu

İlahi bir aşkla kutsadım

Seni ruhumda sakladım

Ruhumun en gizinde

Anlamadın…

Yine kar yağıyor sevdiğim

Dışarıya çıkamıyorum

Bilirsin sensizlik üşütür

Hem yolumuda bulamam

Sensizlik içinde kaybolur giderim

Kaybolmaktan korkuyorum

Gücüm yok sevdiğim

Baş edemiyorum hasretinle

Güçlü olamıyorum

Öyle yorgunum ki

Bak yine gözlerim dolu

Engel olamıyorum

Akan her damla gözyaşımla

Biraz daha ölüyorum..

Yokluğun ölüm sevdiğim

Yavaş yavaş ölüyorum

Senden kalan aşk kırıntılarını

Nerede saklarım bilmiyorum

Aşk kırıntılarıyla besleniyorum

Yetmiyor!

Acıyan ruhumu avutmuyor..

Yok karşılığı hiçbir dilde verdiğin aşk tariflerinin..

Sen mi yalan söyledin

Senden başka kimse mi bilmiyor aşkı

Anlamıyorum…

Şimdi yarım kaldım

Biliyordun oysa yoktu dermanım

Rüzgardan korkuyordum

Tutunacak bir parça umudum vardı

Onuda kopartıp attın fırlattın çok uzaklara…

Ben sana güneşim derdim

Güneş gibiydi yüzün-sımsıcak-

Baktıkça yanardı yüreğim

Senden uzakta ışıksızdı geceler ve olabildiğince soğuk

Ben sabahı beklerdim

Gecem yoktu inanmazdım yalancı karanlığa

Sensiz geçen her anım zifiriydi bilirdin…

Bile bile karanlığa mahkum ettin

Kızıyorum her şeye herkese

En çokta İstanbul’a…
Bir bana çok gördü aşkı
Sakladı da bağrında tüm hikayeleri
Bir beni yoksaydı
Sen gibi…
Yorgunum sevdiğim,bir gün daha bitti..
Ben bu köhne yürekle biraz daha azaldım
Özlemin darağacının ipini çekerken
Ben yine sana dua ettim
Sana sevdiğim…
Oysa sen beni çoktan unuttun
Kimbilir kaç tende huzur buldun
Kaç kadında aşkı kutsadın..
Ben sensiz yok oluyorken
Sen bensizde yaşadın ya
En çokta bu dokundu…..
Sevdiğim!
Uğruna varımı yoğumu hiçe saydığım
Aşkı teninde öldürdüğüm
Bu sana son sözlerim duyuyormusun?
ve
Sana hakkımı helal etmiyorum
biliyormusun?