Yokluğun kayıp bir liman...

Yokluğunun karşısında
bakışlar anlamsız..

Şiirlerde meçhul bir yorgunluk
hissizlik,
hitapsızlık..

Sözler ölü
Dizeler savruk..

Şiir bile şiirliğinden utanıyor
Mürekkep kan pıhtısı gibi,
Yazmamak için direniyor...

Cümleler bozguna uğramış bir şehir
Toparlanamıyor..

Durmadan seni sayıklıyor nakaratlar,
Dizeler illede sen diyor çocukcasına

Kağıt, kağıtlığından çıkmış,
Parçalara ayrılmış bir insan cesedi..

Her şey sen diyor
Herkes seni arıyor

Yokluğun kayıp bir liman gibi göğsümde duruyor...