Yokluğun Katıksız Hapis Gibi

Yoksun yine
Hangi çılgın sevdanın peşine takılıp da
Hangi büyücünün altın tasında şarap koklayıp
Hangi 'Kırk Harami' lerin mağarasında
Hangi hayalin derdine kapıldın...

Yoksun yine
Sana bu kadar alışmışken
Karşılıksız türküler yazarken yeşil gözlerine
Ben yüreğimi koyup
'Burdayım' derken, seni beklerken
Sen yoksun

Ankara sokakları bir kez daha sevişti
Yaz yağmurlarıyla
Ben toprak gibiyimdir, nankörlük etmem
Ne verirsen fazlasıyla alırsın
Bir kez baksan gözlerime
Ahrete dek gözlerimde kalırsın...

Çiçekler döküldü bak
Akasyaların yaprak mevsimindeyiz
Ama nerdesin sen
Hüznümü Kızılay meydanında
İşporta tezgahlarına serdim
Dönüp de bakan olmadı, oysa sen
Gönül dağında hüznümün paratonerisin
Gel ve topla kaldırımlara yapışan sensizliği..

Sen yoksun
Oysa 'gitme' mevsiminde değil kırlangıçlar
Leylekler henüz oturdu fabrika bacalarına
Saatler vurdu akşamı
Gündelikçi kızlar bile el verdi kocalarına
Artık ayrılık sancılarına
Dayanacak yürek kalmadı
Nerdesin, nerdesin...
Gelmelisin
Eteklerinden rüzgar düşmeli, ateş düşmeli
Bilmelisin
Sensizliğin cehennem olduğunu
Ayrılığın gözyaşlarında
Bekleyen kadar, beklenenin de vebali olduğunu
Bilip gelmelisin
Gelip görmelisin şakaklarımda biriken karları
Gelip silmelisin
Yaz ortasında 'kış' yazdıran kaderi
Ve bilmelisin bu aşkın ederi
Yalnızca yüreğindir...