Yokluğun karşılıyor yalnızlığımı

Yokluğun karşılıyor yalnızlığımı…

Bu yürekte, bulamazsın artık,
Aşk çoktan kayboldu.
Ruhumun koylarına, giremezsin artık.
Denizim çekildi, canım kurudu.

Ağlamam boşuna, gözlerim çöle döndü.
İçimdeki yangınlarım, kor oldu.
Bakışlarıma, hep yokluğun doldu.
Sevgi çiçeğim susuz kalıp, hep soldu.

Oysa dünyanın, en mutlu gözlerinden,
Hayata bakacaktım, seninle…
Çünkü aşka yürek açtım, en gizlimden.
Sende bir olacaktım, yeminle…

Artık her şey anlamını yitirdi.
Sokaklarda bile, bir avareyim şimdi.
Her köşe başına geldiğimde, yokluğun…
Karşılıyor bu yalnızlığımı, bil ki…

Oktay ÇEKAL
31.08.2016-16.38