Yokluğun Kadar Şiiri - Seyhan Şahin

Ne yağmur, ne de kar!
İçimi üşütmüyor artık
Yokluğun kadar...
İçimdeyken sen sıcacıktın!
İçim sıcacıktı!

Şimdi yoksun! !

Ne içimi ısıtan gülüşün kaldı yanımda;
Ne de mavi bakışların...

Sendin beni tamamlayan;
Aldığım nefestin
Her şeyden önce...

Kimse yoktu,
Sadece sen ve ben.
Bir de hep hüzün bakan gözlerin.

Yanımdaydın ama
Benden çok uzaktın...

Gitmeliyim diyordun;
Ait olduğum yere.

Maziye bakar bakar dalardın,
Hep içinde coşan çığlıktı
Nefes nefese...

Gittin...
Git!
Ama yine gel!
Tamamla beni.
Ben sensiz boğulurum bu denizlerde.
Hep üşür bedenim..
Koyamam kimseleri yerine...
Saramam hiç kimseyi sen diye...