Yokluğun İdam Şiiri - Sedat Kocabey

YOKLUĞUN İDAM

Gönlümü gönlüne düşürdüm artık
Sensiz yaşayamaz ölür bu adam
İçimden sabrımı taşırdım artık
Hasretin müebbet yokluğun idam

Dört mevsim ayazda kalmış gibiyim
Çaresiz dertlere dalmış gibiyim
En ağır cezayı almış gibiyim
Hasretin müebbet yokluğun idam

Yerimde kim olsa isyan ederdi
Ardına bakmadan çekip giderdi
Allah’ım dağıma göre kar verdi
Hasretin müebbet yokluğun idam

Zamanı tükettim umuttan yana
Ne gelirse gelsin senden bu cana
Daha geç olmadan çıkıp gel bana
Hasretin müebbet yokluğun idam

Suçumu yüzüme vurdu da hâkim
Sürgünden sürgüne yordu da hâkim
Sonunda kalemi kırdı da hâkim
Hasretin müebbet yokluğun idam

Gözleri bir güzel elaya düştüm
Aşk denen çaresiz belaya düştüm
Bir sabah ezanı salaya düştüm
Hasretin müebbet yokluğun idam