Beyaz güvercinim, uçarım ufuklarda
Dokundukça kalplere, açarım şafaklarda.
Yegânem denilince, can candan üstün olur
Uzaklar yakınlaşır, mesâfeler son bulur
Muhabbet deryasına, sevdalar yelken açar
Miskü âmber misâli, çevreye koku saçar.
Parlak billûr şafaklar, aydınlık zamanların
Gözleri hâle saçan yürekte imânların.
Gönüllerde gül açar, hep sevilenler kaçar
Deryasında yüzdüğüm, üstüme güller saçar
Güneşimsin aydınlat, sevdiğim yegânemsin!
Âhû nigâhım yârim! Yârenim bercestemsin.
Hayat eğledi durdu, mevsim sonbahar oldu
Mutluluk ne bilmeden, hazan yoldaşım oldu.
Kayıt Tarihi : 25.9.2017 06:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!