Yokluğun Ecel Gibi Şiiri - Kadir Turan

Gördüğüm günden beri, serseriyim serseri.
Gözlerin volkan gibi yakıyor yürekleri.

Ne söylesem faydasız, dünyalarca engel var.
Bazen bir mahkûm gibi, hapsolunur duygular.

Gözlerin gözlerime bir şeyler anlatıyor.
Seviyorsun besbelli, sanma gönül bilmiyor.

Bu sevgi aşka dönmez, böyle bir engel varken.
Bu derde bir çare bul, sanma ki vakit erken.

Yokluğun ecel gibi yakama yapışıyor.
Kollarınla sar beni, deli gönül üşüyor.

Sevmek sonsuz mutluluk, gel ki içim yanıyor
Yüreğim paramparça, aşkına dayanmıyor.