Yokluğun Düşüyor Yüzüme Şiiri - Aslı Dem ...

Gecenin serin ışığı ay gibiydi ellerimdeki yüzün
Sabaha durmuş yüreğimi harabeye çevirmeden önce
Cam kenarlarına
Menekşe yanına diktiğim yaşlarım büyüyor şimdi
Sahibimiz sensin diyor salınırken öylece

Her aklıma düştüğünde
Gölgeni içiyorum kadeh kadeh
Sırtı dönük
Ayakları koşar adım
Sözü saklanmış şehre
Ve kalmamış tuzum tadım

Tüm çerçevelerde sevdandı görmek istediğim
Benli bensiz hatta tekken bana sunduğun sevda
En çok da nü halini görmeliydim
Şimdi şiir giyindim
Buruşturuldu günüm ıssız bir haldeyim

Kaçıp saklandığım köşeler hep kalabalık
Uygun adım keşkeler yürüyor üstüme
Ezip geçerken sessizliğimi
Yokluğun düşüyor yüzüme
Geçerken attığın kesiklerde kanıyor
O kıyımlı gözlerin
Ve suskunluğunda destan saklı yakan sözlerin

Senden habersiz hayaller çalıyorum varlığına dair
Ve çizmeye başlıyorum koşturduğum kırları
Rengarenk ışıklı güneş oluyorsun
Yanıyorum
Işıltısı kamaştıran duru sulu nehir gibi ellerin
Tutamıyorum
Narin tertemiz papatyadan oluşuyor dudakların
Öylece bakakalıyorum
Canlanmanın tüm sesleri saklanmış bir yüreksin
Benim edemiyorum

Vardığım her yalnızlıkta
Düştüğüm her satırda
Harf harf
Hece hece
Yüreğime çizip seni tamamlıyorum
Aşkı tattığımca tamamsın da
Ben yine yarım kalıyorum...

(15 05 2008)