Yokluğun Doğuyor Şiiri - Ayşe Manav

Gece; yeni güne kollarını açmış kucaklarken,
Kırlangıçlar uçuşuyor
Dört bir yanda
ve yıldızlar düşüyor tek tek,
Gönlümün sabahına.

Tan vaktinde alacakaranlıklar can çekişiyor,
Kızıla bürünüyor dünya
ve caddeler boyu sessizlik,
Uzayıp gidiyor her sokağın başında,
Lambaları tek tek sönüyor, gönlümün yarısında,

Geceler boyu yalnızlık,
Yıldızlar kadar özlem,
Gündüzler gibi sevdan,
Yollar boyu hasret,
Sevdan büyüyor her sabah oluşunda.

Ne gün doğmak biliyor,
Ne de gece kalıyor,
Adın yazılı alnımın tam ortasında,
Güneşin ilk ışıkları düşecek birazdan,
Her köşe başına.

Caddeler, yollar ışıl ışıl yanacak,
Hayat veren çiğ damlasıyla
ve gece,
Güne kavuşacak,
Kırlangıçların raksıyla.

Sen yoksun,
Hiçbir şeyin tadı yok,
Gecemde, günümde yollar boyu sensizlik,
Yokluğun doğuyor yeni güne,
Her sabah oluşunda.