Anlıyorum mektubum hiç okunmayacak
oysa ayrılık yoktu mektubumda
hüzün vardı sadece aşk kokulu
yangınım yüreğimdeydi anılarda yok
Gönül ister gözyaşım özleme akmasın
yalnızlığım acılarla hiç yansımasın
yansımazdı belki de be gülüm
yokluğun böyle yakmasaydı
Affedersin ayrılık yoktu değil mi
bak yokluğun değiyor kalbime
sen görmesen de sevgili
o sade ve eşsiz gözlerinle
Kederimi nereye asayım bilemedim
toprak talip oldu acılarıma
seni bu yükten kurtarayım dedi
anladım ki aşık olana böylesi yakışmazdı
Döktüm yangınları içime hasretle
adın vurdu cehennem yanığıyla
aşkın surlarında ben vuruldum
gölgem ise kaldı kıyamete
Şimdi bu mektubum okunmayacak ya
bil ki ben iz sürüyorum kurtuluşa
bekleyeceğim seni sonsuz şafaklarda
bir el uzat gelir yetişirim sana
Kayıt Tarihi : 19.8.2015 16:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!