Yokluğun da kaybolur bütün azalarım
Donar içimde ki hayat veren kanım
Umursamam yıkılsa da dünya kımıldamam
Çünkü yokluğunda nefes alamam yaşayamam ki
Hani vaktin de hazır olurdu yemeğim aşım
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta