' Hergün
içlerinden çalarak kendilerini
saksılarında büyütürler ihanetlerini.. '
yokluğun çokluğunu duyumsarken
demiştim;
gözleriyle dokunup
bulutları da
kirletecekler diye..
demiştim;
dikkat et bundan sonra yağmurlara..
yakasını kaldırıp ceketimizin
kaçalım ve biz
uzak ovalara serelim çadırlarımızı
gelirse
birtek dostlar gelsindi..
bir buz kütlesi gibi kahkahayla eriyip duruyor dünya
ki hani kabuğunu soğutamayandı bir zaman..
demiştim;
şimdi bunlar ne zaman ıslanacak olsa
balçık damlayacak kollarından
çünkü yok
artık yok
ne kadar
k
a
d
a
r
yok insan..
mart-2o1o
Mehmet HurşitKayıt Tarihi : 4.6.2010 15:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Hurşit](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/06/04/yoklugun-coklugunu-duyumsarken.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!