Yokluğunu tattım bu sabah.
Zamanın acımasızlığıyla tanıştım ilk kez...
Taş bağlı ayaklarımı, âmâ gözlerimi gördüm.
Yokluğundu beni sarmalayan,
Sensizliğin koridorlarında.
Bir tomurcuktum sanki, dalında solmuş.
Baharı yaşamamış bir kır çiçeğiydim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
