Yokluğun Buz Gibi Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Yokluğun buz gibi soğuk mu soğuk
Selamsız sabahsız üşüttün beni
Yüreğimde çığlık boğuk mu boğuk
Bilmiyorum nasıl işittin beni

Nedensiz niçinsiz bana darılsan
Aşkın hamuruyla gönül karılsan
Özledim diyerek gelip sarılsan
Kurudu gözlerim yaş ettin beni

Kınalı bir bahar gibi geliver
Umut ışıklarım damda salıver
Alem benim için Mecnun deli der
Bıraktığın yerde taş ettin beni

Geliversen yaslansaydım sinene
Yorgun kollarımı ssarsm beline
Çok sevmişim bilmem bundan ele ne
Sevda meydanında baş ettin beni.

Kirpiğimde yağmur gözümde duman
Titrerim üstüne sözümde aman
Tutuşur yüreğim közümde saman
İnsan-ı mahluka iş ettin beni

Aramızda yollar çıkmaz kapalı
Çok oldu aşkına düşüp sapalı
Azrail bekliyor eli sopalı
Ecelim gelmeden tuş ettin beni

Zamanın teninde delik nehirler
Kırık kirpiklerde yaşlı şiirler
Gönül peteğinde ballı zehirler
Kanadı kırılmış kuş ettin beni.

Yanacak yerim çok yakacağım yok
Senden vazgeçmemi sanacağım yok
Senden başkasını anacağım yok
Bana er'im dedin hoş ettin beni.

Seni anlatmaya yetmiyor sözler
Uykulu uykusuz kıyamda gözler
Cevrine kurbanım gülermi yüzler
Arz-ı dem zamanı aşk ettin beni.

Ağır ol Sezai sevilmiyorsun
Gönülden kovuldun yerinmiyorsun
Dua et çarmıha gerilmiyorsun
Yaşarken ölümle haşrettin beni.