Yokluğun Bu Şaire Tarifsiz Eziyetti

Gittin ya hastalandı şehrimin sokakları
Kaldırımlar kansere yollar vereme döndü
Gecenin gözyaşları yıkarken şafakları
Şems acıyla kıvrandı âlem kereme döndü

Leyla’sının gözleri kapanınca Mecnun’a
Boyun eğen tüm çöller yenilmeze dönüştü
Teslim oldu düşlerim kâbus-u Firavun’a
Ruhum ölmeden önce cehennemle tanıştı

Sahiller ağladıkça dalgalar matem tuttu
Bin yıllık aşk feneri hüzünlere devrildi
Gökyüzünde yıldızlar parlamayı unuttu
Ay dedenin etrafı hüzünlerle çevrildi

Hasret her gün hışımla dikilip başucumda
Şeytani siluetle arzı endam eyledi
Duyguları gark edip ateşten avucunda
“aşk imkânsız” isimli şarkısını söyledi

Meleklerin mührüyle onanan aşk takatim
Veda denen cellâdın elinde talan oldu
Mutluluğa beş kala bozuldu hep saatim
'Vuslat' denen o anı yaşamak yalan oldu

Öyle böyle değil yar kan ağladı aşkı gülü
Toprak şahadet etti doğa’nın nabzı durdu
Yeniden doğmak için hazırlanan her külü
Çaresizlik rüzgârı yok olmaya savurdu

Siyah olan dışında bütün renkler kayboldu
Umudun gökkuşağı dünyaya veda etti
Kalem artık mezarcı her şiir mezar oldu
Yokluğun bu şaire tarifsiz eziyetti